Яшчэ не позна

Мария Кулеш
Можа ужо зачынiлiсь дзверы
Або ёсць надзея
Мае прызнання - лёгкiя, як паветры
Дзе ты, дзе я ?

Думкi аб табе як скрыпка:
То iграе моцна, то на хвiлiну маучыць
Не буду сумаваць, цябе варушыць
Але па шчацэ кацiцца слязiнка

Гэта мары, яшчэ са школьнай парты,
Калi мы маглi размауляць кожны час
Але шкада:
Краiны падзялiлi нас