De zachte zon verwarmt haar huid,
Een warme wind waait zachtjes over haar lichaam,
En in de wereld is er geen andere schoonheid duurder,
«S nachts fluistert de wind zachtjes over de liefde.
Zachte druppels vullen je oren in de lente,
De geur van bloemen zal de charme vullen,
Ons New forest zo lang geleden ontspannen,
Je bent een vreugde en voor altijd een wonder van het universum.
De zee dipt je zachtjes in de koele,
Om ondode te zijn, kus je suiker,
Schattig en zal mijn eeuwige vreugde geven,
Je hebt lang van iedereen gehouden, allemaal naar hun zin.
Mijn geboorteland-als een scharlakenbloem uit een sprookje,
Het lot van het geschenk, een eenvoudig wonder, een magie,
En Ik zal het bewustzijn verliezen door tederheid en genegenheid.,
Ik accepteer je liefde als een geschenk en een tovenarij.
И Бог создал женщину
Ласковое солнце согревает ее кожу,
Теплый ветер обдувает нежно ее тело,
И в мире нет другой красавицы дороже,
Ночью ветер шепчет о любви несмело.
Мягкая капель наполнит слух весною,
Запах от цветов наполнит очарованье,
Лес наш новый столь давно спокоен,
Ты-отрада и навеки чудо мирозданья.
Море нежно окунет тебя в прохладу,
Будет нежить, целовать свою Любаву,
И подарит милой свою вечную усладу,
Ты давно любима всеми, всем по нраву.
Моя родная-как аленький цветок из сказки,
Судьбы подарок, простое чудо, волшебство,
И потеряю я сознание от нежности и ласки,
Твою любовь я принимаю как дар и колдовство.