Kwam naar de riviermaagd,
En ze deelde haar vreugde en verdriet met haar zus.,
In de klas was ze de beste en de eerste leerling.,
En ik ging naar haar toe met vijven en medailles.
Ik heb haar al maanden niet bezocht.,
Plotseling en onverwacht een beetje in de avond a,
En vroeg haar zuster in de stilte van de avond,
En het meisje antwoordde: het goede uiteindelijk en ik werd verliefd.
Hij is slim en goed gedaan.,
Rondrijden in een Ferrari, zoals hij niet geloofde,
Mijn zus heeft haast. ik zit onder de kroon.,
Ik kijk even of hij trouw is.
Dag na dag en maand gingen voorbij, en maand na maand-zes maanden,
Ik begon te wennen aan zijn eindeloze, koppige aandacht.,
En in het land en in het appartement gaf niet de schoonheid van de passage,
Liefde en genegenheid niet kennende, overhaaste overspel.
Een beetje na de middag werd ik wakker, het geluk was vol van de dag die voor me lag.,
Ik beval het niet, en aan de hemel zweefde ik, Hij glimlachte overal.,
Op het werk tijd in de avond uitgestrekt, toegenomen van de zon schaduw,
En ' s avonds, toen ik het werk verliet, over zijn favoriet, herinnerde ik het me plotseling.
Belde een bekend nummer, hartslag, versnellen,
Niet beschikbaar voor mij was mijn favoriet, scoorde een huis,
En hij zei plotseling tegen mij: werd verliefd op een ander; wilde verontschuldigen,
Hij vergat gemakkelijk: de nacht, de romantiek en de dag gisteren.
Het hart zonk, wilde er niet meer tegen vechten.,
We zullen familie van u zijn, een dierbare zuster.,
Ik word een zeemeermin, Ik wil geen fouten maken in mensen.,
Er is geen vrede, geen verlangen om meer menselijke gezichten te zien.
Приходила на берег реки красна девица
Приходила на берег реки красна девица,
И с сестрицею делилась радостями и печалями,
В классе она была лучшая и первая ученица,
И наведывалась к ней с пятерками и медалями.
Месяцами не приходила в гости к ней,
Неожиданно и внезапно чуть под вечер появилась,
И спросила ее сестрица в тиши вечерней,
И ответила девица: в молодца наконец и я влюбилась.
Этот парень всем хорош: он умен и молодец,
Разъезжает на Феррари, как ему не верить,
Собралась моя сестрица второпях я под венец,
И забыла молодца на верность я проверить.
День за днем прошел и месяц, а за месяцем — полгода,
Стала привыкать к его бесконечному, упрямому вниманию,
И на даче и в квартире не давал красавице прохода,
И не ведая любовной ласки, устремилась прелюбодеянию.
Чуть за полдень я проснулась, счастьем был наполнен предстоящий день,
Я не шла, а по небу я парила, улыбаясь всем вокруг,
За работой время к вечеру тянулось, увеличилась от солнца тень,
И под вечер, уходя с работы, о любимом вспомнила я вдруг.
Набрала знакомый номер, сердце билось, ускоряясь,
Недоступен был мне мой любимый, набрала домашний,
И сказал он мне вдруг: полюбил другую; дико извиняясь,
И легко он позабыл: ночь, романтику и день вчерашний.
Сердце замерло, не захотело оно больше биться,
Породнимся мы с тобой близкая и любимая сестрица,
Стану я русалкой, не хочу я больше в людях ошибиться,
Нет покоя, нет желания видеть больше человеческие лица.