Я чакаў ад жыцця шмат,
Але жыццё складаны лёс,
Хто будзе мне па жыцці брат,
Клубіцца дым ад папярос!
Лёс народа і мой,
Зрасліся ў адзіны пачатак,
Каму я быў па жыцці свой,
А каму проста адпечаток!
Лёс Кавала нібы сталь,
Насіла душу ды па ветры,
Стачыу зубную я эмаль,
Я вольным стаў ветрам...
Я веру што настане час,
Калі народ як маналіт,
Выратуе імперыю для нас,
У стагоддзях будзе не забыты...