Zbyt duzo slow i niepotrzebnych gestow
zbyt wiele lez i niepojetych tresci
uniewaznieniem skresle te wszystkie brednie
i pojde w dal za glosem serca
oddam sie sile co w srodku tkwila
wybudze wiosne niech pysznie kwitnie
odrodze sie jak ksiezyc w pelni
rozerwe ciemnosc swym blaskiem w strzepy
bo nie przystoi bac sie dnia co przyszlosc niesie zostawiajac cienie nocy
i koszmary w snach slynacych z intryg i zuchwalstwa
tracacych moc w promieniach slonca
i swiatla mocarstwa.
13.04.2024
©Copyright: Ilona Kazimierska, 2024
PS wszystkie fotografie oraz uwagi sa autora/все фотографии и примечания автора