ÎÍÎ ÏÐÈÕÎÄÈÒ
ÏÎÇÄÍÎ Î×ÅÍÜ,
ÊÎÃÄÀ ÏÎÐÀ
ËÎÆÈÒÜÑß ÑÏÀÒÜ,
ÍÅÇÐÈÌÎ, ÒÎ×ÍÎ
ÌÅÆÄÓ ÑÒÐÎ×ÅÊ,
ÂÏÎËÇÀÅÒ ÏÎÄ
ÌÎÞ ÊÐÎÂÀÒÜ
È ÑËÎÂÍÎ
ÊÓÐÎÏÀÒÊÓ ÊÐÅ×ÅÒ,
ÒÅÐÇÀß
ÑÓÙÍÎÑÒÈ ÄÓØÈ,
ØÈÏÈÒ Â ÍÎ×ÍÎÉ
ÒÈØÈ È ØÅÏ×ÅÒ:
„ÏÈØÈ, ÏÈØÈ...“
„ÏÈØÈ, ÏÈØÈ...“,
ÂÃÐÛÇÀÞÑÜ
 ÄÅÁÐÈ ÑÎ×ÅÒÀÍÈÉ,
ÏÎÒÎÊÀ ÌÛÑËÅÉ ,
ÃÐÀÄÀ ÑËÎÂ...
ÐÀÇÍÎÎÁÐÀÇÈß
ÆÅËÀÍÈÉ ,
ÊÀÊ ÂÎËÊ, ÄÎ ÊÐÎÂÈ,
 ÑÒÀËÜ ÎÊÎÂ,
ÂÍÈÌÀÞ ÂÅ×ÍÎÑÒÈ
ÌÃÍÎÂÅÍÜßÌÈ,
Ñ ÁÈÅÍÜÅÌ ÑÅÐÄÖÀ
 ÓÍÈÑÎÍ,
ÌÅÍßß ÑÎÍ
ÍÀ ÂÄÎÕÍÎÂÅÍÈÅ,
À ÂÄÎÕÍÎÂÅÍÈÅ
ÍÀ ÑÎÍ.