Исчезните, забытые тома
Мифического древнего писанья.
Воскресли мы там, где зола и тьма,
Чтоб миру дать спокойное дыханье.
На жертвенной золе сквозь жуть и дым
В раскатах европейской канонады
Ищите наши первые следы
И синие мечтательные взгляды.
На всех привалах стонущей войны,
В горячести и скрежете металла
Смотрели изувеченные сны,
Трясина бреда нас одолевала.
На клочьях отвоёванной земли,
Бинтами ран на измождённом теле,
И вправду наши очи ожили.
Но всё-таки… А те ли мы? А те ли?
Наш дух крутой в застоя дни зачах,
Метал души повис на нас веригой.
Неужто скоро выстынет в очах
Святой Огонь Победы той Великой?
И новый гром доносится из тьмы
И гордый века пик в тумане брезжит.
Воскреснет дух наш, верьте, это мы,
На всех путях Отчизны мы всё те же!
Перевод с белорусского О.Гориславской
Николай Метлицкий
Мы
Ачэзніце, старэчыя тамы
Бяспомнага міфічнага пісання.
На папялішчы ўваскрэслі мы,
Каб свету даць спатольнае дыханне.
На прысаку ахвярнае жуды
У гуле еўрапейскай кананады
Шукайце нашы першыя сляды
I нашы мройна-сінія пагляды.
На ўсіх прывалах лютае вайны,
У прыпары і скрыгаце метала,
Глядзелі мы ў знявечаныя сны,
Трызненне намі кожнае світала.
I вось: на адваёванай зямлі,
Нібы бінты на раны франтавыя,
Наяве нашы вочы ажылі.
Ды ўсё-такі…
Ці тыя мы, ці тыя?
Наш дух круты ў застою дні зачах,
Метал душы успудзіў нашы ногі.
Няўжо аднойчы выстыне ў вачах
Святы Агонь Вялікай Перамогі?!
Б’юць розгаласам новыя грамы,
Вяршыні веку — гордыя, крутыя.
Ўваскрэсне дух наш.
Верце: гэта мы!
На ўсіх шляхах сваёй Айчыны —
Тыя!