Weg zijn de prachtige dagen en herfst op de drempel,
Regen zonder een pauze, ze zijn niet blij voor een lange tijd,
Het doet pijn aan mijn ziel en hart voor altijd pijn van angst,
Een reeks van het dagelijks leven, allemaal als een zwart-wit film.
En de zon zal nooit meer zien, de duisternis in mijn ziel,
Nu jij weg bent, is alles grimmig en pretentieus.,
Ik leef in een wervelwind, in gewichtloosheid en leegte.,
Op zoek naar de draad over de waarheid ik gerechtigheid.
De dagen gaan voorbij en opnieuw mijn gedachten over jou,
Hoe je leeft, wat je ademt, gelooft en roept,
En zonder jouw liefde, ben ik compleet verzwakt.,
Moe van de pretentieuze gedachten en onwetende.
Opnieuw luister ik naar de stilte,
Je kent de stappen en de stem van een inboorling,
Ik zie je weer in slaap en slaperigheid.,
Het afscheid snijdt genadeloos voor altijd in de levenden.
En elke keer als ik je weer bel voor het slapen gaan,
Voor ons afscheid vind ik geen reden,
Naar u reiken voor licht en oprechte warmte,
Alsjeblieft, en ik smeek je om Christina terug te geven.
Верните Кристину
Прошли чудесные деньки и осень на пороге,
Дожди без перерыва, они уже не радуют давно,
Душа болит и сердце вечно ноет от тревоги,
Вереница будней, все будто черно-белое кино.
И солнца не видать и снова темень на душе,
С твоим уходом все мрачно и неприхотливо,
Живу как в вихре, в невесомости и пустоте,
Ищу в потоке ложной истины я справедливость.
Проходят дни и снова мои мысли о тебе,
Как ты живешь, чем дышишь, веришь и зовешь,
И без твоей любви я совершенно ослабел,
Устал от неприхотливых мыслей и невежд.
И снова я прислушиваюсь к тишине,
Тебя легко узнаю по шагам и голосу родному,
Тебя я вижу снова в дреме и полусне,
Разлука наша нещадно вечно режет по-живому.
И каждый раз тебя зову я снова перед сном,
Для наших расставаний не нахожу причины,
К тебе тянусь за светом и искренним теплом,
Прошу и умоляю вас верните нам Кристину.