Een adem van wind en een trilling van wimpers,
Magisch licht en reflectie van het universum,
Je zult zeggen dat je lange tijd niet gelukkig bent met het leven.,
Wat vroeger vreugde bracht verdween echo.
Open je hart en vertel me de problemen.,
Waarom kunnen we niet goed met elkaar opschieten op het persoonlijke front?,
Moe van eeuwige feesten, gelukzaligheid en Bohemen,
Wazige kleuren en zijn niet gezien op de achtergrond.
En toen ik in mijn ogen keek, voelde ik mijn ziel,
Allemaal dezelfde gedachten, ervaringen en verlangen om te groeien,
Je opende dat je in staat was om mij neer te halen,
Woede, dan pijn kun je loslaten.
Ik absorbeerde en luisterde en oploste in de lucht,
Na alles wat ik voor het eerst zag wonder, aangeraakt en ademde,
Als het licht en de liefde ik niet kon ademen,
In een moment van zwakte rende ik naar je toe en rilde.
Een soort magie in de film werd alleen gezien in dromen,
Waar ik instortte in een stormachtige passie en een heldere jeugd,
Maar dag na dag, zag ik het verdriet in haar ogen.,
En nam de ziel is niet als een vriend, en de bruid.
En vanaf dat moment vloog ik als een vogel door de lucht.,
Zonder een woord, volgde ik haar tedere dromen.,
Eerst was alles onhandig, vochtig, onhandig.,
Maar ik wist vanaf dat moment dat Ik streefde naar dromen en sterren.
Будто светом и любовью не мог я надышаться
Дуновением ветра и содроганием ресниц,
Волшебным светом и отражением вселенной,
Расскажешь, что давно тебя не радует жизнь,
Что раньше приносило радость, исчезло эхом.
Откроешь душу и поведаешь мне проблемы,
Почему не ладиться совсем на личном фронте,
Устала от тусовок вечных, блажи и богемы,
Расплылись краски и давно не видны на фоне.
И заглянув в глаза, я почувствовал родную душу,
Все те же мысли, переживания и желание расти,
Тебе открылся, что смогла ты на меня обрушить,
Негодование, чтоб потом боль смогла ты отпустить.
Я впитывал и слушал и в небе растворялся,
Ведь я впервые видел чудо, прикасался и дышал,
Будто светом и любовью не мог я надышаться,
В минуты слабости я к тебе бежал и весь дрожал.
Такое волшебство в кино лишь видел и во снах,
Куда я окунался в бурной страсти и ярком детстве,
Но день за днем я созерцал печаль в ее глазах,
И принимал душой уже не как знакомую, а невесту.
И с этого момента взлетал я птицей, прорезая небо,
Не проронив ни слова, я шел во след её нежным грезам,
Пусть по началу все коряво было, сыро, неумело,
Но знал с этого момента я стремлюсь к мечтам и звездам.