Вось усё. Бывай, явы студзень.
Твой апошні дзень напрыканцы.
Стрэх гірлянды - бісер на вянцы.
Так заўсёды... Значыць, літасць будзе.
Вось усё... Да стрэчы, Вільня.
Выпадкова? дарожны шлях
Па тваіх цыбурыстых палях,
Па зямлі, якая берагіня...
Разрывай дзірван, падкова.
А храбрыстасць - кругам галава!..
І ўзбілася, на снег, трава.
След лунае - ніткай вынікова.
Падарожжа! Вільня! і - ураз
Горад-гонар; не, за ланцугом,
Не скляпеннем. Не груганом.
Адмыслова тэчкамі прыкрас!..
Вогнішчаў хаўрусы. Помніць памяць.
Не адчай, - супольнасць, - глыбіня.
Ушыркі досвед і велічыня, -
З дзён зімовых уцячэ замець.
"Зварухні". О! Дзеці павясне.
Хай ніколі сцюж не знаюць.
Хай смяюцца, басанож гайсаюць.
Дні іх, травень, вясне.
END