Ты мяне чаруеш и натхняеш.
Хоць не ведаю, каго цяпер кахаешь.
Вечар сумны, сумны гарызонт.
Мы з табой спрачаемся на конт:
Тваё сэрца быццам iз гранiта.
Дзе ж яно, калi маё разбiта?
Дзе я быў, калi цябе не стала?
Мне кахання мала, мала, мала!
Паглядзi, у цемры за акном -
Чыйсцi цёплы i шчаслiвы дом,
Як цудоўны, восеньскi малюнак.
Вось табе салодкi пацалунак...