Нянавiсць, помста, крыўда i нуда…
Нянавiсць, помста, крыўда,
Душу i сэрца ўюць у кокан.
Аiда пекла… злыднi…
Нудой гукаюць нам здалёку.
Ад помсты – страж наш розум,
Род зберагае ад памылак.
Частуе крыўда квасам,
Трасе духоўны паядынак…
Бягуць гады, хвiлiны,
Загладжваюць былыя раны.
А той налёт смалiсты,
Нуды… Закрыць нам зорку прагне.
Смяёмся, здэцца шчыра,
Але ў вачах няма тых зорак.
Душа i сэрца – ў вырай…
Пакiнулi пустэчу… Зморак…
Малiтва – нашы лекi:
За род свой, родных, блiзкiх,
За крыўднiка, ён грэшнiк…
Гасподзь чакае думак чыстых.
Малiцца рупна, дбайна,
Пакуль пачуе Усявышнi.
Пашле нам зорку ўраннi,
Каб з цемры на Бальшак свой выйшлi.