Штось, па-беларуску, не такі ты годны.
А па-расіянскі - воблака ніжэй.
Сам сябе палічыў, ці неверагодным,
Ці то да вар'ятаў думкамі бліжэй.
Крок ад веліканаў - гэта нашы цені.
Карлікавы позірк - косткі ў ланцугах.
Першы раз з'явіўшысь да Хрыста малення,
Ад абыяковасці атрымаеш жах.
Казкамі забрэшан, да й музыкі поймуць.
А па-расіянскі - воблака вышэй.
Крокі веліканаў - бачны на пагосце.
Карлікі штурхаюць родны кут, дзе ўзвей...
Сцягі, гербы, думкі,
Вершы, песні, душы.
Сябры, браты, вораг...
Ды які ты там?
З галавой на плечы, хоць маленькі, тумкай!
Як ўсё адбываецца.
Божа, ўсё не так.