Чатырнадцать вякоў прабегла,
Квiтнеюць гарады ў радзiмым краi.
Люд марыць, каб сяброўства крэпла
Ды мець правы на самакiраванне.
Брэст першы, а за iм быў Гродна,
Што удастоiлi на гэта права.
За iмi Полацк, Мiнск наш родны,
Ды Магiлёў i Вiцебск, Гомель – брава!
А разам герб iм даравалi,
Каб гуртаваўся люд духоўнай славай,
Не паднiмалi войнаў хвалi,
Не парушалiся закон i права.
У цэнтрах ратуш пабудовы,
На плошчах рынкавых, для кiраўнiцтва.
Закон у краi быў асновай,
Ён аб`яднаў народ сваiм адзiнствам.
ПОЛАЦК
Старэйшы горад беларускi
На Палаце ў дзевяты век узняўся.
Хвалююць сэрцайка пачуццi
Дзiвосныя пейзажы яго княства.
Жылi славянскiя плямёны
На гэтых землях – звалi палачане.
А горад – Полацк нарачоны,
Прыток Дзвiны iм падарыў названне..
У старажытныя часiны
Вялiкi працягнуўся шлях гандлёвы.
Дайшлi да нас аб iм былiны,
Складаў ён для вытворчасцi умовы.
Сакральнае, святое месца,
Там правiлi калiсь князi-легенды.
Цяпер – музей пад небам, здэцца,
Аб старадаўнасцi калодзеж ведаў.
Цiкавых помнiкаў сучасных
Тут шмат: i «У», i знак, што цэнтр Еўропы.
Даў нам iмён выдатных слаўных,
Злiчыць iх цяжка, стаўлю мнагакроп`е…
Шчыт герба ў колеры блакiтным,
На самым доле хвалi серабрацца,
I карабель, над iм узвiты
Тры ветразi, як серабро iскрацца.
Чаруе Полацк сваёй казкай,
Ад прашчураў працягвае падмогу.
Бы радзiць нам заўсёды ў звязку
Iсцi на зорку, каб знайсцi дарогу.