Зорка варона

Наталия Лурье
Ранак хмуры. За вокнамi дождж
Неба сумнымi хмарамиi зацягнута
Дрэвы шапкi шэрыя нахлабучылi.
Слёзы губляюць кожным лiстом.

Будынкi туманы, як шалi накiнулi
Таксама плачуць вокнамi вачэй
Фантанамi з вадасцёку
Палiваюць адзiнокiх мiнакоу;.

Тратуарау; атласныя стужкi
Блiщаць амальгамай шэрых люстэркау;
Адлюстроу;ваючы нiзкае неба.
Узнiмае бурбалкi на лужах
бiсер дажджу.

Толькi варона -- гарадская птушка
Не баiцца нi ветру нi дажджу.
У люстэрках луж адлюстраваннем
любуецца
Думае што звязда.