Мой родны горад з тысячай гадоў,
Ён як раней стаіць на тым жа месцы,
Нясе ў сабе любоў к радзiме і кроў,
І гэтак жа п'юць тут грамаў дзвесце!..
Квітней жа Віцебск і нясі, у сабе надзеі і смутку,
Так па-ранейшаму з душой сваёй жыві,
Крыж непрадай, Не спявай пад Заходнюю дудку,
Свабода будзе жывая ў крыві....
Ты памятаеш, як, якой цаной,
Дастаўся мір, спакой і неба,
Спадзяюся дух не зламан зноў,
Ты хочаш малака, кавалак хлеба!..
Я ведаю, цяжка ў гэтую гадзіну,
Але дух байца не скарыць,
Люблю просты народ, краіну,
Ты жыў, жывеш і будзеш жыць!..