Твае абдымкі,
у дымках ночы,
яны мне напрарочылі дзве дачкі.
Яны то плачуць,
а то смяюцца.
Не ведаюць дачушкі, што...
Што Баця іх
у тую ж раніцу...
Оп!
Змыўся ён без следу,
назаўжды.
А што ў выніку.
Ды...
І ў памяці засталося.
Тая замяць ночанькі.
І як в пакутах нарадзіла я
цудоўнае,
дачушак!
І адразу двух,
маіх.
Бел.6