Закудыканы жыццём,
у каморцы сваёй,
як у бярлозе,
Затаіўся...
Вячэрнюю піту жую.
Абсалютна свабодны ад усіх і ўсяго!
Да раніцы, маё чытач,
хутчэй, да ўзыходу свяціла...
А там!
Але, да тама з тамтамамі трэба дажыць,
а пакуль.
Можна рабіць, усе што хочаш.
І зоркі вабяць у нязведанае.
І ўрачыста бліскае чароўны экран.
І ляці, куды сэрца паманіт,
па мясяцовай дарожцы ляці.
Не наморшчваючыся...