Вясновае цяпло. верш для дзяцей

Татьяна Домаренок
Затрымайся, Сонейка,
У нашым цёмным лесе!
Каб ад шчасця птушачкі
Заспявалі песні.

Сонейка гарачае,
Загадай праменьчыкам
Падарыць усмешачкі
На палянцы кветачкам.

Ветрык разагрэецца,
І к рацэ направіцца.
Астудзіць ён спіначку
Ў вадзе збіраецца.

Нават рыбкам Сонейка
Вельмі падабаецца.
Яны хутка плаваюць,
У рацэ куляюцца.

Мышка з норкі вызірне,
Жмурыцца, смяецца.
Ёй таксама хочацца
Ў цяпле сагрэцца.

Адляцяць праменьчыкі,
І сальюцца з Сонцам.
А Зямля збянтэжыцца,
Кліча ўслых бясконца:

- Сонца прамяністае,
Не хавайся, мілае,
За аблокі шэрыя,
Ты ж цяпло дарыла нам.

Усе травінкі, кветачкі
Хутка захварэюць.
Знікшыя праменьчыкі
Іх не адагрэюць.

Падары нам цёплае
Светлае вясновае
Адчуванне радасці,
Каб усім быць здаровымі.

31.03.23