Човен мой адплыў кудысьці,
У нябыт яго знясла
Ад часіны знакамітай
Рэчка слаўная Труба.
Абмялела, падрабнела,
За людзьмі й вадой сыйшла,
Год праз трыццаць, у новых зменах,
Вёска й рэчачка Труба.
Птахам шэрым сэрца б'ецца,
Мрэ, трываючы адчай,
І ідзе да год малечых
На прытул мая душа.
-18.03.23.