Веснавыя пачуццi кранаюць
Адмысловыя струны душы,
I калiсь меладычна зайграюць,
Як напеуная мара ў цiшы.
Быццам колерам поўнiцца сэрца,
Адчуваючы гэты напеў.
I адкуль гэта цуда бярэцца
Нiхто мабыць спазнаць не паспеў.
Усмiхаюцца вочы прахожых,
I на прызбе мурлыкае кот.
Хоць ўсе вёсны ў агульным пахожы,
Мы чакаем iх тут кожны год.