Ежи Жулавский. Тень. 23

Терджиман Кырымлы Третий
XXIII.

W polnocnych lodach drzymal wulkan stary
i na snieg patrz;c, na lody bezbrzezne,
dumal, jak znikly by te pola sniezne,
gdyby on rzuci; na nie swoje zary...

I czul w swem wnetrzu p;omienia odmety,
lecz iskier skapil i patrzyl z pogarda
na swiat, podnoszac w chmury glowe harda —
Patrzyl — i zastygl w lod, sam mrozem sciety...

Jerzy Zulawski
Cien, Poezje tom II


XXIII.

Старик вулкан в арктических широтах
извергнуться грозил, но, искр жалея,
до тла остыл средь ледяных полей—  и
стал холмом ледяным—  бесповоротно.

Он ,гордо вознеся главу седую,
целинный снег грозился освернить и
лёд растопить до серого гранита,
но было жаль ему себя, де, всуе.

перевод с польского Терджимана Кырымлы