Ён страляў амаль што ў цєль,
палохаў яе, дурнілу.
Дык, схавайся ты з вачэй,
ну, не лезь жа ты ў прыцэл.
Не!
Кідаецца.
Марнічка.
...Ускрык!
Замёрла на лету,
меркай для трунару...
Завагалася рука.
Ён прамазаў...
Прама ў сэрца.
І нічыя ў тым не віна,
смерць
заўсёды бярэ натурай.
А вайна...
На тое яна,
гэтая чортава вайна,
што празвалі
кулю...
Дура!