...Леў ва мне непераможны.
Але спіць на вежы.
Там, дзе росы, смак мурожны.
Але мае межы.
Ільвы па Афрыцы гулялі -
Веж не будавалі...
Промні роснасць спапялялі:
Вільгу абрывалі!..
І на вежы, і дзе межы -
Леў непераможны.
Калі сонцавы ад ежы!
Сам, бы луг, мурожны!
Калі ж леў сышоў, дарожны
І не спаў на вежы, -
Гэты край і не заможны:
Гоняць тыя межы...