Дзе шугаюць пажары,
Дзе лістота, як тло,
Вынікаюць пачвары
Праз туманава шкло...
На Палессі ў багне
Ля бруснічнай зямлі,
То легендаю пахне,
То зямлёй на галлі...
І спархнелыя думкі
Завярэдзяць нутро,
І былыя задумкі
Задзіравяць вядро...
Але хлыне прароцтва.
Абазначыцца ток!
І зямное сіроцтва
Будзе гнаць як паток!