в кафе Харбин

Александр Перевозкин
   


В кафе Харбин
сижу один, 
и вечер длин 
в кафе Харбин,    
 
 
молчит, 
и вот Харбин,   
свой нож — харбин,    
даёт Харбин,   
 
 
и грузен нож,
тяжёл, прохож, 
и — чёрный
нож, их нож,   
 
 
в живот Харбин,
в живот Харбин
 
 
Саёла и
друг Пашка, блин,
убиты ли?      
молчит Харбин,