На пясчаных узгорках i на раўнiнах
Расце кветка прыгожая – лубiн сiнi.
Мiнуць проста так яе немагчыма –
Зачаруе яна сваiмi вачыма.
Калi дзьме вецер, калышуцца кветкi,
I з ветрам гуляюць, як тыя дзеткi.
Калышуцца кветкi, як хвалi на моры,
Для iх свецiць сонца, усмiхаюцца зоры.
Iдзеш i не верыш, што бачыш усё гэта.
Цудоўную кветку дорыць нам лета.
Яна падымаецца ўвысь, на ўзгорак,
Як быццам хоча ўзняцца да зорак.
2001 год.
Фото из интернета.