“І я маленькую люблю…
Яе я запякаю цалкам”,
Няхай у паветры палыхне вясной…
Маланкаю, дажджом і іншым гвалтам…
Тут я – векавечна й назаўсёды твой.
- Маленечкая, я павенчаны з табой!
З алеем і з кавалачкамі сала,
З усім, чаго раней мне не хапала!
Тут я назаўсёды твой!
Бульбаш. А як інакш?
Такі я ёсць,
Бо хто я ёсць,
Бяз бульбы і бяз сала?