Я чакала на тваю паштоўку
З надзеяй, наўмысна, нялоўка
Хвалявалася, як мора хвалямі
Няварта казаць, што пяці радкоў мала мне
Чакала цярпліва, бясконца
Бо гэта маё зімовае сонца
Штогод
На кожны новы год
І кожны раз раптоўнае
І поўніць мяне чароўнаю поўняй
У цябе жонка і сын.
А ў мяне я і мае сны.
Дзякую!
_____
18.01.2022