Перевод стихотворения А. Уминского
Зачем эта встреча?
Вечный вопрос!..
На улице ли, в виртуале…
Судьба так сказала, и – не уйдёшь,
Она ведь – Предначертала…
Спрошу у Небес –
Пусть ответит Звезда,
Что ясно в ночи так сияла.
Тот свет подсказал моей юной душе –
МЕЧТАЙ и начни всё сначала…
Она, как и ты, – одинока душой,
И с Небом ведёт разговоры,
И будет она –
Непременно с тобой,
В Любви будет мира вам – мало…
_______________________
ОРИГИНАЛ
Сустрэча
Навошта? Хвалюе пытанне...
Ў натоўпе сустрэлася мне,
Надзея жыла на спатканне?
Паверыў, што Лёс не мінЕ?
Пытаўся у неба – маўчала
І зоркі адказ не далі,
А сэрцу душа адказала:
– Жыві ў сваіх марах, жыві.
Яна, як і ты – ў адзіноце
Чакае, надзеяй жыве,
На месяц глядзіць у самоце,
Што моўчкі між зорак плыве.
На воблачка марыць прысесці
І плыць невядома куды,
Каб радасць кахання пранесці,
Ніякай ні ведаць бяды.
(А. Уминский, 21.12.2019 г.)