ЖЫВУ, БО ТРЭБА ЖЫЦЬ!
Леанід ПРАНЧАК
Карона. Восень. Бруд.
Зацяты страхам люд.
Жыццё ідзе на злом,
Хоць бі ў сцяну ілбом.
Ды не трашчыць сцяна.
Пакута. Страх. Вайна.
Раней утульны дом
Пакінуты Хрыстом.
Жыву, як набяжыць.
Жыву, бо трэба жыць.
Пакінуў бы зямлю.
Ды нельга, бо люблю.
10.12.2021