(«Садни хъуьредач Раббидал духтурханада…» тIвал алаз урус чIалалди малум тушир са авторди кхьенвай шиирдин бинедаллаз)
Садни рахадач Аллагьдиз аси,
Духтурханада хьанвайла ажуз.
Халикьдихъ галаз жеда вахъ сидкьи,
Секин хевлетда дуьаяр лугьуз.
Ажалдин кьефес – дяведин майдан,
Бис гила никай хьурай ваз панагь:
РикIел хквезва аялар, хизан,
РикIи, тахъ-тахъиз, лугьузва: «Аллагь…».
Ялавди кьурла ви кIвалер-йикъар,
Мез «Аллагь…» лугьур гафарихъ физва.
КIеве гьатайла дуьнья хьана дар,
Ви мугьтеж гъилер цаварихъ физва.
Галукьзава вахъ теспача хабар:
«Баладин кьилел атанва къаза…»,
Вилера аваз туькьул тир накъвар,
Мад на Аллагьдиз ийизва суза.
Бирдан самалет цава юзазва,
Гьа гила-ахпа пуч жеда ви чан.
РикI лап шуткьун жез ви мез рахазва:
«Я Сад Аллагь на къутрмиша ман…».
Гьар сеферда вун гьатайла кIеве,
Аллагь рикIел къвез яваш жезва вун.
Амма хъхьайла гьал хъсан бере,
Мад асивализ дибарш жезва вун.
Такабурдиз нер хкажиз цавуз,
Эцигзавач пел Аллагьдин вилик.
«Зи рикI михьи я – зи капI гьам я…»,- луз,
КукIурзавач на ви метер чилик…
Аллагьдиз муьтIуьгъ тежезвай, инсан,
Вуна Нин вилик экъисзава хур?!
Вун гьакI гафарал яни мусурман?
Бес гьинва ви капI, гьинва ви шукур?...