Перевод на белорусский язык – Пётр Семинский
Сум нейк сустрэў эпатажны я,
Боль развярэдзіў сваю.
Паркам гуляла адажыо,
Душу кранала маю.
Твараў мне сотні спаткалася
Ў позіркаў мутнай дрыгве.
Сэрца ад смутку сціскалася –
Погляды ўсе не твае.
Роднае страсці адажыо
Памяць дарыла на слых.
Веру, шчакою адважуся
Рук я крануцца тваіх.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2021/07/14/4981