Гибель богов. Леопольд Стафф

Алла Ларичкина
Его сила окрепла, гордый нрав пробудился,
Он не будет терпеть деспотичных богов,
Во всей мощи мужской он во храме явился
И снести с алтаря всех сегодня готов.

Ощутил вдруг в себе нараставшую силу -
Всемогущим владыкой он сам может стать.
И разбил эти дряхлые статуи!  Сбросил их на пол!  -
Грома не было. Сбитые боги остались лежать...

Боги умерли... Повернулся на выход из храма.
Страх сковал его разум, сейчас вот откроются  двери,
И пред ним изменившийся мир… нет больше тирана!
Мир в отчаянии вздрогнет, окаменеет!

Дверь открылась…
Со страхом он поднял глаза…
Видит: всё так же,  как прежде...тихо...мертво...
Равнодушно...

                ********

Leopold Staff   
Bogowie zmarli

Moc zbu­dzi­;a w nim but; i dum­ny gniew wra­;y,
I; nie ;cier­pia; nad sob; d;o­ni b;stw cie­mi;­skiej.
Wcho­dzi w ;wi;­ty­ni;, w sile swej po­t;­gi m;­skiej,
By tych, co nad nim w;ad­n;, po­str;­ca; z o;­ta­rzy.

Czul sw; wiel­ko;; i wie­dzia;, ;e sam so­bie star­czy
By; bo­giem ;wia­to­w;ad­nym, bo moc w du­szy cho­wa;.
I po­s;­gi po­trza­ska;, oba­li; na po­wa; -
Nie pad; grom z twa­rzy b;­stwa ska­mie­nia­;ej, star­czej.

Bogi zmar­;y... Po­wra­ca ku drzwiom ;wi;­to­krad­ca
I l;k go zdj;;, ;e kie­dy otwo­rzy wie­rze­je,
Uj­rzy ;wiat prze­ra­;o­ny... bo tam sko­na; W;ad­ca!

Prze­stw;r w roz­pacz­nym sza­le zgro­zy ska­mie­nie­je!...
Roz­chy­la drzwi... otwie­ra oczy trwo­g; m;t­ne…


 Prze­stw;r w roz­pacz­nym sza­le zgro­zy ska­mie­nie­je!...
 Roz­chy­la drzwi... otwie­ra oczy trwo­g; m;t­ne...
 Pa­trzy: Wszyst­ko, jak by;o... zim­ne... obo­j;t­ne...