Владыслав Себыла. Мельницы

Терджиман Кырымлы Третий
Мельницы
 
                I.
О, ночь, подавши сна, избавь от снов,
которым явь причина.
Пусть тёмный ветер с одиноких звёзд
сметёт мою личину,
холодный мрак прижмурит голь-глаза
уставшие смотреться.
Да не глуши морской шумок в ушах–
из ракушек из детства.

Свлеки с оцепенелых рук и ног
броню унынья,
с губ смой горчащий прах дорог,
ведущих в высь-пустыню.

Избави-вызволи меня
от злых, рычащих ветру крыльев,
из спиц кровавых чёртова вседня
колёс соблазнов скрытных.

Дай шуму русых нив-морей
парящих бронзовою пылью,

и плеску мрачных волн вдоль серых на заре
песчаных кос по водоростной гнили,

и плеску мрачных волн вдоль серых на заре
песчаных кос по водоростной гнили,
и крась барашки рыжестью зари
пока лазурь твоя без дна жару не отворит
над миром... и над сном...
и надо мной...

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Mlyny/1

  I.
O, nocy, daj mi sen i wyzwol mnie od snow,
ktoremi jawa darzy.
Niech ciemny wiatr, wiejacy od samotnych gwiazd,
maske mi zetrze z twarzy,
niech chlodny mrok okryje moje oczy,
zmetniale od patrzenia,
a uszom krwi pozostaw szum
podobny
do morskich w muszli fal szumienia.

I zdejmij ucisk z sztywnych rak i nog,
z uwiedlej skory,
i oczysc jezyk moj z gorzkiego kurzu drog,
wiodacych w martwe gory.

O, nocy, wyzwol mnie od zlych,
warczacych w wietrze skrzydel,
od mlynskich kol, i od krwawiacych szprych
i od szatanskich sidel.

A pozwol szumiec plowym morzom zboz,
dymiacym pylem,
 
i mrocznym walom przewalac sie wzdluz
piaszczystych lach przez wodorosty zgnile,
i patynowac wierzchy fal rudoscia zorzy,
poki blekitna przepasc twa sie nie otworzy
nad swiatem... i nad snem...
nademna...

Wladyslaw Sebyla