Глядзіць у бясконцасць
Траецкі сабор.
Над ім промні сонца,
Над ім россып зор.
Святой Маці Мінскай
Абраз залаты
Далёкіх і блізкіх
Склікае сюды.
Ёй вернікаў процьма
Паклоны кладзе,
Нямерана просьбаў
Ды свечак штодзень.
Стаўляю ўсё роўна
Дрыжачай рукой
За ўнукаў здароўе,
Бацькоў супакой.
Хоць слёзы людскія –
Нямігі вада,
Бог чуе, Бог крые,
Бог кожнаму дасць!