Ernest Bryll - Не знаю

Гаврилов Олег
Эрнест Брыль
(р.1935)

Я знать не знаю, как же это вышло,
Что стал из волка я облезлым псом.
Меня с пути сбил тёмный ветер пришлый,
Мой жёлтый взгляд запорошив песком?

В глазах моих жил только отблеск страха,
А не огонь мятежный? Может, врос
Ошейник в шею, жёсткий словно плаха,
Поскольку сам себя я вёл, как пёс?

Господь, Ты милуешь ничтожных самых,
Дав гордость тем, кто словно червь незряч,
Так дай и мне о воле выть упрямо,
Пусть даже вой мой так похож на плач.


Ernest Bryll
(1935)

I nie wiem nawet, jak sie to zrobilo,
ze sie zmienilem z wilczka w psa wylinialego
Moze smaglosci wiatru w mym pysku nie bylo,
Nie zezowalem patrzac zoltym okiem w niebo,

Moze to odblask strachu, a nie bujny plomien
Hulal po grzbiecie - moze tej obrozy
Nikt mi nie musial wlozyc, nikt nie przyszedl po mnie,
A ja sam podreptalem, sluzac psio i skromnie.

Panie, Ty, co milujesz nawet pelajace
I umiesz wskrzesic dume w bladej krwi robaczej
Pomoz otworzyc gardlo niemo wolajace
Zapewnij mnie, ze zyje wolny, chociaz placze.