Перевод на белорусский язык – Пётр Семинский
Ну, няўжо паміж намі
разарваная нітка,
Адгарэла каханне,
попел толькі ў душы?
Нават плён успамінаў
пракруціўся так плытка?
Ці апошняе думкі
зніклі сны-спарышы?
Хіба памяць адпусціць
у былое світанак,
Сведку першай пяшчоты,
што ўсіх словаў ярчэй?
Хіба можа забыцца
шчасця нашага ганак,
Сум маіх закаханых
безнадзейна вачэй?
Не павінна каб гэтак…
Больш няма… Назаўсёды!
Выпадковасць? Не веру!
Прагну новых сустрэч!
Пачуццё непадробнае
пераможа нягоды,
Свечкай шчырай у вечнасці
будзе ззяць насамрэч.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2019/01/23/8059