Белае

Клавдия Семеновна
Белае-белае ранне.
Белы ціхмяны спакой.
Вербы - маўклівыя здані
Над задуменнай ракой.

Белае-белае поле.
Цешыцца позірк і слых.
Поўніцца сэрца міжволі
Песнямі вёснаў былых.

Белае-белае... сніцца,
Мроіцца травеньскі сад -
Яблыняў бель-таямніца.
Думкі з пачуццямі ў лад.

Белае-белае неба.
Памяці спынены бег -
Смутку і жалю не трэба.
Цёпла ад любасці - снег!

Белая-белая ціша -
Берага-краю няма.
Белым па беламу піша
Белую казку зіма.


Перевод на русский Юрия Жаркого http://stihi.ru/2021/01/17/8546

Белое, белое утро.
Белый смиренный покой.
Будто обсыпаны пудрой
Вербы над сонной рекой.

Белое, белое поле.
Воздух прозрачен и тих.
Полнится сердце невольно
Песнями вёсен былых.

Белое, белое снится.
Майский привидится сад.
Яблонь дым белый клубится
С чувствами, с мыслями в лад.

Белое, белое небо.
Память замедлила бег.
Сделав унынье нелепым,
Тёплым становится снег.

Белое в белом затишье
Вьюги смутит кутерьма.
Белым по белому пишет
Белую сказку зима.