(байка)
Дзядзька меўся на кірмаш
З-пад паветкі колы
выгнаў
Воз той, мне даруй, чытач
Курам наcмех квёлы
Дзядзька спiцы пахістаў
Асцярожна ботам:
...Дзед як жыў — рамантаваў...
А-а-а... будуць грошы — потым...
Так і выбраўся: наклаў
Збожжа і бялізны,
Сала, масла, яйкі ўзяў
Выйшаў скарб вялізны
Лейцы ў левую руку,
Пугай ляснуў з сілай
Конь — хоць на другім гадку —
Ледзь не вырваў білы!
Паімчалі пакрысе́...
Што ж вясной дарога —
У пояс гразь, ды дзе-нідзе —
Суха, дзякуй Богу...
Мерна воз ухаб трасе,
Ветрык, тое-сёе...
Дзядзька дрэмле, Конь ідзе —
Усхропваюць абое...
Раптам: «Хрэсь!» і перадок
У ніз і ў бок падаўся...
Дзядзька тварам ў каравяк
Трапна скіраваўся
Падхапіўся — нібы чорт!
І плюецца злосна
А Конь іржэ ў весь конскі рот —
Смешна ж невыносна!
Воз без кола (як інакш?)
Моцна нахіліўся
Сала, белле, яйкі — ў гразь
І... перакуліўся...
. . . . . . . . .
Спадзявацца на «авось» —
Чыста «наша фішка»
Толькі вынік скрозь-і-скрозь
Не прывабны... крышку...