Мазгоў зялёнае рэчыва
Праз зрэнкі яе прасвечвала.
Няўпэўненым бляскам ранку.
Няўжо іншапланецянку
Я бачу, бы на далоні?
Ударыла кроў у скроні.
Прыгожую – не пачвару:
Фісташкавы колер твару,
Што елкі іголкі, вейкі,
Усмешка з падвохам некім,
Змяіным клубком валоссе
Смагардавае вілося.
Яна адчыніла дзверцы
У грудзі – там онікс-сэрца
Пульсуючае, жывое,
З неонаваю крывёю.
Мяне абняла за плечы,
Шапнула: “Ляцім у вечнасць!”
Прачнулася ў хаце –
бачу :
Абраз Божай Маці…
плача.