1
Сярод маўклiвых комiнаў Хатынi,
У расхрыстаннай кашулi на грудзях,
Незломлены, з вачницамi сухiмi,
Наш Бацька з мёртвым сынам на руках!
2
Ён помнiць усё, злачынствы i няўзгоды,
«Пагонi» лязгат, выбухi гармат,
I нашу кроў, щто мае смак свабоды,
I боль у сэрцах, загнаных у барак!
3
Прашто цяпер, Вы Прэзiдэнт, забылi?
Чаму «унукам» Вы сваiм не рады?
Жанчыны вообраз Ваш недалюбiлi?
За чвэрць стагодзя, пяць хвiлiн да здрады?
4
Мы выраслi! Нам цесна у аковах!
Мы хочам жыць з усмешкай прамянiстай,
Памылимся у цемры, так нiчога!
Мы выбьемся iзноў на шлях наш чысты!
5
А Вас папросiм, што не трэба кровi,
Не стоiць больш натоўпы супыняць,
Мару людзей нiшто не застановiць,
Щыты, дубинкi, нават аўтамат!
6
Паселiцца Расiiя у душы нашы,
Яна заўжды усiх прагне пеставаць!
А «Бацьку», «Матку Боску», «Перкунаса»,
Народ не будзе часта успамiнать!
24 жнiўня 2020г