***

Валентин Мацкевич
Ну, што ж жыцце? Разлiк з табой праведзены.
Даруй, калi застаўся я павінен. Дык не табе адным.
На жаль, не надта добры я пазычнiк.
Але ж, згадзiся, браў ня шмат я.
На поўны ныркi дыхаў вольна крыху-крыху.
I што кахаў - ня даабдымаў и ня дацалаваў.
Ды, я цябе та толкам не разгледзіў.
I намагаўся нешта выправіць – ўсё дарма.               
Застаўся толькi час ўздыхнуць и ціха развітацца.
Табе я дзякую шаноўная, мяне прабач.

21.07.2020