Кожны дзень толькі чуем з навінаў,
Як суддзі караюць людзей,
Не палітыкаў, ці дысыдентаў:
Прастых беларускіх дзяцей...
Беларусь, як жа так атрымалась?
Толькі сорам у сэрцы гучыць,
Што ўлада, нібы свінні, нажралась
І няхоча нарэшце зваліць.
І з экранаў нам улады гавораць:
"Калі будзем ня мы - то канец.
І зняволеннай знову ты будзешь,
А стабільнасці будзе піпец".
Як не сорамна столькі ім хлусіць,
І якая стабільнасць? Застой!
Незалежнасць? Іх час пакарае,
За старыя дамовы з Масквой.
Як дасталі народ тры працэнты,
І хлусня, што з экранаў нясуць.
Лепш сабралі б яны свае рэчы,
Да і з імі ў Дубай хай цякуць.
9 ліпеня 2020 года