ЗIМОВЫЯ УСПАМIНЫ.
Зiма прыйшла так хутка,
Прынесла казку ў край.
Вакол усё бялютка
Наш лес – нiбыта рай.
Дарога так iскрыцца
Мiж соснаў дарагiх.
I нельга не ўлюбiцца
У стройненькiх такiх.
Ты як бы не спяшаўся -
Не зможаш так прайсцi.
Упарта ты змагаўся -
Ды моцы не знайсцi.
Успомнiў жа дзяцiнства,
Як з горачкi сiгаў,
Мiж соснаў тых вiхрыстых,
Як заяц прабягаў.
Ялiначак пухнатых
Так радасна вiтаў.
Цябе з галiн касматых
Сняжочак абвiваў.
А потым мог з размаху
У гурбы ты ныраць
I весела, без страху,
Як заяц праскакаць.
Ад вобразаў кружыўся,
Не зводзiў з iх вачэй.
Навошта ж я малiўся,
Каб вырасцi хутчэй?
Цяпер хачу вярнуцца
Ў дзяцiнства хоць на час.
Не страшна i кульнуцца
На саначках нi раз.
Дарослым стаць iмкнуцца -
Надыдзе гэты час.
А як назад вярнуцца?! -
Загадка для ўсiх нас.