поэт ліш ўедает блажь сўяту ноўых рюфм
сеь огнь сеь трепет боже боже боже
сеь слад юн стіх ліш міг тому быў сложен
о яь ў мен дел ў мен ўеры ў мен молітў
не ў мен молітў бо тут же на устах
меж слоў стіха от слоў стіха сгорая
оні ўернеь раzят ўереі рая
zлу душу коя на лістах