Кан тамырын кису. Жилы вскрыв

Сэйлэн Татарская
 “Вскрыли жилы:неостановимо,
Невосстановимо хлещет стих”...(Марина Цветаева)

“Мин ышанып кан тамырын кистем,
Исем китте...,-шигырь агып ята...”(Модэррис Эгълэмов)


Кешелэр дэ бертосле кук,телэклэр дэ,
Бертосле ук тибэ кебек йорэклэр дэ...

Бертосле кук кунеллэрдэ яткан жаннар,
Бертосле кук тамырларда аккан каннар...

Тик шагыйрьлэр,ахры башка он-камырдан?
Аларда бит кан кук ага жан тамырдан.

Киселдеме,каны тугел,яна-яна,
Шигырь булып тамчы-тамчы жаны тама.

Мин димэсэ шагыйрь, эгэр халкым дисэ,
Пычак кебек кан тамырын эрну кисэ.

“Кан жибэргэч жинел була!.”. Жан чыгумы?
Со;гы тапкыр йорэк  кагып чан сугумы?

Перевод татарского поэта Мансура Сафина.

Одинаковы будто бы люди, мечты,
И сердец одинаковы трепеть  и стук.

Одинаковы будто бы грусть и любовь,
Одинаково в венах течет кровь.

Только, видно,поэты из теста другого?-
Наши судьбы особо задуманы Богом.

А из ран истекает не кровь,пламенея-
С каждой строчкой душа
                горячее, больнее.

Если жизнь посвящает народу поэт-
Как ножом жилы вскрыв,лебедино поет!

Кровь пустить-будет легче!”-
                издыхает душа,
Стук последний исторгнув,
                жизнь, увы, заверша?...