Переклади моїх творів ґалісійською
Оскільки останні роки я живу в провінції Ґалісія (Іспанія) і спілкуюся з ґалісійськими поетами, які пишуть як іспанською (кастельяно) так і ґалісійською мовами, мої твори кілька разів перекладалися на ґальєґо (як правило, їх перекладали з моїх текстів іспанською).
Окремо хочу наголосити, що ґалісійська мова (або ґальєґо) - це не діалект, а одна з давніх романських мов, з ХІІ ст. на ній звучала поезія трубадурів, а з 1863 року вона набуває потужного розвитку в іспанській літературі.
Щиро вдячна поетам Ґалісії : Ana Vila, Jose Estevez, Tono Nunez, Anton de Guizan
* переклад ANA VILA / в поетичній збірці поетів Ґалісії ROTEIRO DAS ARTES
Despediame de ti, meu ceo,
como se despide o calido veran.
As nubes chorando con xelido augaceiro...
Que magoa... non te diches conta.
Despediame de ti, meu querer,
como se despide o suave vento.
A tormenta ulaba con ruxido sinistro...
Extranoume... non te deches conta.
Despediame de ti, meu amor,
como se despide o mundo calado.
Bailaron as minas as sen forza nin brillo...
Menos mal... que non o notaches.
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2015/08/14/9999
* переклад JOSE ESTEVEZ для однієї з презентацій
* * *
- En que te apoias, nun talo finino,
nas cruas xeadas, entre neves luxosas,
no que non te deixa romper, ponerte de xeonllos,
na terra estrana, na tua soidade sombria?..
- No chama a atencion unha planta probina,
servelle un bo corazon para perdoar aos pecadores,
a sua alma canta e anhela voar como unha pombina branca,
e o ceo azul regalalle unha clara mirada...
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2011/06/18/7803
* переклад JOSE ESTEVEZ для поетичної білінгви "Ґалісія-Україна: Гармонія сердець"
Desde este lugar
Desde este lugar vese sempre como sae o sol.
Incluso se esta nubrado... incluso se estas triste.
Desde este lugar comeza sempre algo claro.
Incluso contra vento e marea... sobre todo en contra...
Aqui resolvense todos os problemas, perdoanse todas asofensas.
Porque desde este lugar e necesario arrincar lixeiros.
Desde Ai vese o mundo con seguridade e confianza,
podese distinguir a sinceridade e o engano,
non confundir na realidade o branco e o negro.
Pero o mellor e que se ven as cores do arco da vella-
desde aqui son as mais brillantes, as mais divertidas.
E un lugar de encontro con amigos fieis, co amado.
Incluso so cos seus nomes e coas suas voces...
Incluso cando o teu amor e so unha ilusion.
Aqui viven os recordos.
Os que quentan, os que inspiran.
So aqui se pode superar a dor.
Incluso, se aseguran que e para sempre,
que contra ela non se inventaron medicamentos.
Sempre teno presa por vir aqui
para sacar forzas e non traicionarme a min mesma.
Este e o meu lugar. Non o atopei de inmediato.
Tras de min quedaron cami;os alleos,
e o eco resoou nos recantos da mina memoria e nas
articulaciones dos meus pes...
as sendas alleas polas que ata agora pago polos meus insomnios.
Este lugar e meu...
Estou agradecida a Deus, ao destino, a providencia...
aos astros, as andurinas, ao vento...
Non o ansies
de balde.
Desde aqu; non veras nada.
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2016/11/01/11205
* переклад JOSE ESTEVEZ для поетичної білінгви "Ґалісія-Україна: Гармонія сердець"
A debilidade da muller
Perdoame por deixarte ir...
E demasiado doloroso cada vez, cando se rompe o anel das tuas apertas.
Naciches para ser libre como o vento, e non cho podo quitar,
xa que so son unha debil muller.
Perdoame por deixarte ir, sen tratar de reterte,
a;nda que sei en que baleiro se converter; o mundo para ti na mina ausencia.
Estaras encolerizado, ata que comprendas (cousa que dubido moito)
que todo o que fago e por ti, e derramarei un mar de bagoas porque simplemente somos mulleres debiles.
Perdoame por deixarte ir...
non queimes as minas mans cos teus bicos... todo saira ben -es forte.
E eu mesma cortarei ese no gordiano,
inhabilmente, ferindome, esquecendo por un instante
que so son unha muller debil
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2012/03/07/4472
* переклад TONO NUNEZ для літературного альманаху Ґалісії XISTRAL
Serei unha pedra
A mina alma esta dorida ...
Serei unha pedra... Un seixo…
Gris, duro, esgrevio...
Sen corazon...
E estarei deitada preto da beira do camino.
Tranquila, apatica, silenciosa…
Con aire indiferente a todos e a todo.
Baixo o sol candente.
Ou baixo un frio feroz…
Tanto me ten.
Tropezara comigo algun pailan.
E dara brincos e berros pola dor…
Non sentirei pena... Tampouco me fara rir.
Se unha roda pasa ao meu carb;n,
e posible que alume unha faisca…
Mais… de balde…
O lume non ha prender…
Ese que queima nas entranas.
Ese que queima os sentimentos…
Ese que deixa a cuncha baleira.
Ou, mesmo, a sombra sen corpo ...
Caera o orballo. Fuxira coas bagoas …
Non deixara pegada.
Pero, se algunha vez alguen aperta
algo dentro desta masa monol;tica,
daquela, ela rompera pola metade.
Ou nunha infinidade de anacos pequenos…
Porque ninguen nunca dixo
que unha pedra non ten corazon ...
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2012/05/01/8544
* переклад TONO NUNEZ для літературного альманаху Ґалісії XISTRAL
Debuxo
Quero debuxar o berro das gaivotas…
Pero debuxo a casa dos pais...
Quero debuxar a liberdade…
Pero debuxo a tinta dunha letra minuscula no ceo azul...
Quero debuxar o meu amor…
Pero debuxo un puzzle que ninguen resolvera no seu corazon.
Quero debuxarte…
Pero debuxo sobre papel limpo un silencio branco...
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2014/01/14/6090
* переклад TONO NUNEZ для літературного альманаху Ґалісії XISTRAL
Por que te aflixiches?
Por que, de novo, latexas coma un tolo, corazon meu?
Arrincasme o peito! Cortasme a respiracion!
Por que sentes saudade?
Aqui todo segue igual... Tamen hai montanas...
Si, son outras… Pero incriblemente fermosas tam;n.
Sen bosques de abetos luxosos…
Poren… Cun olor tan co;ecido…
Ese olor a herba dos prados alpinos…
E o encanto asombroso das rochas,
que dende lonxe parecen castelos medievais.
Tamen hai precipicios, abismos…
Foxen os mesmos regatos cristalinos, sonoros,
que se funden nas terras baixas, profundas…
Disolvense nos rios fuxitivos.
Recordanme, tamen, os dos Carpatos…
E o sol! Entranablemente calido e carinoso...
Probablemente sexa, ainda, un pouco mais doce...
E o mesmo engaiolante vento
Que sopra, inesperadamente, dende as montanas…
E te colle nos abrazos…
E, despois, acar;;ache os p;s. Como se fose culpable de algo...
E as nubes... Aquela conezoa!.
E a que me acompanou cando marchei da casa…
Esta a piques de chover...
Fixate, de verdade!
Ai… A choiva…
Exactamente igual como cae na mina terra!
Inesperada, abundante, bendita...
Pero, inexplicablemente...
Este un pouco salgada…
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2013/05/11/9480
* переклад ANTON DE GUIZAN в поетичній збірці LUMES NUNCA MAIS
Crucifixion
Unha rama seca e como unha crucifixion para o mundo...
Que pasou con ela? Unha desgraza ou unha maldicion...
Eu estaba canso de esperar por un milagre,
Ou era moi fraxil, moi impressionavel.
Rompe o vento ou o sol queimado,
Ou poderia ser marcada por unha forte choiva torrencial.
Para o mellor da man humana, cortou o fio da vida ,
Porque el estaba a perder un corazon novo e suave...
A seca rama e como unha pura verdade,
Como unha bagoa de nai vivo e transparente.
Por un longo tempo xa esta en silencio e en paz.
A seca rama e un oprobio en silencio...
Nalgun lugar que acende o lume eterno,
Pero o que pode salvar este mundo a partir da crucifixion?..
Lugo /Galicia, Espana/ 22.12.2017
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2011/03/21/3020
* Також є переклад оповідання JOSE ESTEVEZ в збірці поезії і прози O CANCRO: EL, EU E NOS
Оригінал українською : http://www.stihi.ru/2017/04/12/8079