Morze wracajace
Pamietasz? Bylo kiedys morze
szkliste w falistych linii lukach,
morze, ktorego cieni mozna
w obrazach szklanych dni poszukac...
Morze czasami wzbierajace
roznosem huku na poszumach,
szelestem w dali zamykanym
na stoodleglych morskich tumach.
Morze placzace swistem deszczu
I perloplawiem pianorodne,
dalekie, ciche, smutne glebia
jak moje oczy twoich glodne.
Morze przebite noca w gwiazdy
powraca czasem cicho, jasnie,
morze potegi i milosci,
ktore w twych oczach cicho gasnie.
Во мне - море
Ты помнишь? Здесь шумело море
стеклянно в стклянке водной линией,
море, чью тень настигнуть можно
во мгле стеклянных дней увидеть...
Море, штормящее часами,
разносит шум соленым валом
и шелест далью замыкая
на сотни миль морскою гладью.
Море заплачет свистом бури
жемчужной пеной разольется
далекой, тихой, смутной глубью
в моих глазах, страстей голодных.
Море разбито ночью в звезды,
и вдруг вернется - тихо, ясно,
море - и мощь любовной грезы
в твоих глазах тихонько гаснет.