МОЮ РОДИНУ ОТВЕРГАЛИ
Вольга Іпатава "Адмаўлялі маю радзіму"
Перевод на русский язык Марины Влада-Верасень
Мою Родину шельмовали,
Отвергали со всех сторон,
Краем лапотным называли,
Краем нищих, невежд, без имён.
А теперь они, хищные, делят
Как большой и ценнейший приз,
Фолианты древнейшие. В кельях
Мои предки списали их
В огромных шумных столицах, –
Где искать теперь адреса? –
За стеклом, словно в клетке птицы
Дремлют Слуцкие пояса.
От натуги дрожа, держат двери.
Для утех –
На зависть Парижу жест, –
В коллекции миллиардера
Евфросинии Полоцкой крест.
Как хотелось им, меценатам,
Тех коллекций пополнить груз:
И в свои заморские лапы
Загрести и саму Беларусь:
Воскрешая давнее горе,
Используя слезы и пот,
Захотели, чтобы историю
Навсегда позабыл народ.
Вот зачем столько лет Отчизну
Шельмовали со всех сторон
Краем лапотным, ненавистным,
Краем нищих, невежд, без имён.
Адмаўлялі маю Радзіму
Вольга Іпатава
Адмаўлялі маю Радзіму,
Ганьбавалі з усіх бакоў
Краем лапцяў і курадыму,
Краем невукаў і жабракоў.
А цяпер, драпежныя, дзеляць,
Як вялікі каштоўнейшы прыз,
Фаліянты старыя, што ў келлях
Мае продкі спісалі калісь.
У вялізных шумных сталіцах,
Дзе шукаць цяпер адрасы?
Як палонныя, на паліцах
Дрэмлюць слуцкія паясы.
Аж трымцяць, трымаючы дзверы.
Для забаў
– хай зайздросціць Парыж! –
У калекцыі мільярдэра
Ефрасінні Полацкай крыж.
Ім хацелася, мецэнатам,
Тых калекцый папоўніць груз:
У свае заморскія шаты
Залучыць саму Беларусь.
Адабраўшы даўняе гора,
Зрабаваўшы слёзы і пот,
Захацелі, каб на гісторыю
Назаўжды забыўся народ.
Вось чаму столькі год Радзіму
Ганьбавалі з усіх бакоў
Краем лапцяў і курадыму,
Краем невукаў і жабракоў.